ятроўка 1 значэнняў

-1-

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы

ятро́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. Жонка аднаго брата ў адносінах да жонкі другога брата.

Чалавек

ятроўка, жонка аднаго брата ў адносінах да жонкі другога брата.

ятро́ўкі мн. — асн. мас. г. (акрамя віц.-маг. р.), Гор., Мсцісл., Бял., Бых., Слаўг., Пруж., Бяроз., Івац. (ЛАБНГ, Мат. дыял. сл., ГЧ, Каспяровіч, Янкоўскі),
ятраўкі́ мн. — спарадычна гарадз.-бар. г., цэнтральная частка пал. р. і ўсх. частка зах.-пал. г. (ЛАБНГ),
ятро́шкі мн. — Кам., Берасц., Малар. (ЛАБНГ),
ятро́віцы мн. — Раг., Лоеў. (ЛАБНГ, СПЗБ),
ятро́віца ж. — Лоеў. (Янкова),
ятрыно́ўка — Кам. (ЖНшС, ЛАБНГ),
вятро́ўка ж., вятро́ўкі мн. — гарадз.-бар. г., Івац. (ЛАБНГ, ТС, Мат. мен.-мал., Мат. Гарадз., СЦБ, ЖС, Цыхун),
братаву́хі мн. — Стаўб. (СЦБ, Мат. мен.-мал.),
трыві́нкі мн. — Жаб. (ЛАБНГ),
няве́сткі мн. — віц.-маг. г. (ЛАБНГ),
патро́вкы мн. — Пін. (ЛАБНГ).

Слоўнік беларускай мовы

ятро́ўка -о́ўцы, -о́вак

Граматычны слоўнік назоўніка

ятро́ўка ж. ятро́ўка, ятро́ўкі, ДМ ятро́ўцы, ятро́ўку, ятро́ўкай (-аю); мн. ятро́ўкі, РВ ятро́вак, ятро́ўкам, ятро́ўкамі, ятро́ўках