удод 1 значэнняў

-1-

Арфаграфічны слоўнік (Наша Ніва)

удо́д -да

Жывёльны свет

удод, лясная невялікая птушка са стракатым апярэннем, веерападобным чубам на галаве і доўгай загнутай уніз дзюбай.

удо́д м. — усх.-маг. р., Стол., Латгал. р. (СПЗБ, ЛП, Бялькевіч, Насовіч),
уду́т м. — Малар. (ЛП),
до́д м. — Стаўб. (СЦБ),
аўдо́т м., аўду́т м., во́ўдат м. — Брасл., Касц., Стол., Лельч., Маз. (СПЗБ, ЛП, Мат. Гом.),
куха́ч м. — Стаўб. (СЦБ),
ту́каўка ж. — Віц. р. (Каспяровіч),
фу́ткала ж. — Гарадз. (СПЗБ),
ву́тва ж. — Драг. (ЛП),
зязю́ля жыдо́ўская — Стол., Старадарож. (ЛП, Мат. апыт.).

Слоўнік беларускай мовы

удо́д -да, -дзе, -даў

Граматычны слоўнік назоўніка

удо́д м. удо́д, РВ удо́да, удо́ду, удо́дам, удо́дзе; мн. удо́ды, РВ удо́даў, удо́дам, удо́дамі, удо́дах