свёкар 1 значэння

-1-

Чалавек

свёкар, бацька мужа.

свёкар м. — Вілен. р., Астр., Мядз., Віл., Чэрв., Пруж., Стол., Старадарож., Гл., Хойн. (СПЗБ, ТС, ГЧ, Мат. Гарадз., ЖНшС, Станкевіч, Янкоўскі),
свёкарка м. памянш. — Гом. (НЛГ, Насовіч),
све́кар м. — Смарг., Віл., Лаг., Кобр., Лоеў. (СПЗБ, ЖНшС, Варлыга, Янкова),
свяко́р м. — Вілен. р., Смален. р., Астр. (СПЗБ, Мат. Гарадз., Дабравольскі),
свякра́так м. — мясц. (Насовіч),
свякра́тка м. ласк. — Гом. (НЛГ),
спадзі́н — Смален. р. (Дабравольскі).

Слоўнік беларускай мовы

свёкар свёкра, -ру, -раў

Граматычны слоўнік назоўніка

свёкар м. свёкар, РВ свёкра, ДМ свёкру, свёкрам; мн. свёкры, РВ свёкраў, свёкрам, свёкрамі, свёкрах