напароць 1 значэння -1- Граматычны слоўнік дзеясловаСлоўнік беларускай мовы Граматычны слоўнік дзеяслова напаро́ць зак., чаго напару́, напо́раш, напо́ра, напо́рам, напо́раце, напо́руць; напары́, напары́це; напаро́ў, напаро́ла, напаро́лі; напо́раты; напаро́ўшы Слоўнік беларускай мовы напаро́ць зак., напару́, напо́раш, -ра, -рам, -раце, -руць