каморнік 1 значэння

-1-

Чалавек

каморнік, спецыяліст па межаванню і землеўпарадкаванню.

камо́рнік м. — Віц. р., Чэрв. р., Смален. р., Гл., Кобр. (ЖНшС, Дабравольскі, Каспяровіч, Насовіч, Шатэрнік, Янкоўскі),
мярні́чы м. — гарадз.-бар. г. (СЦБ, Сл. Гарадз., Мат. мен.-мал., Сцяцко, Цыхун),
ме́ршчык м. — мясц. (Насовіч),
земляме́р м. — Смален. р. (Дабравольскі).

Слоўнік беларускай мовы

камо́рнік -ка, -ку, -каў

Граматычны слоўнік назоўніка

камо́рнік м. камо́рнік, РВ камо́рніка, ДМ камо́рніку, камо́рнікам; мн. камо́рнікі, РВ камо́рнікаў, камо́рнікам, камо́рнікамі, камо́рніках