задавака 1 значэння

-1-

Чалавек

задавака, чалавек, які фанабэрыцца, ганарыцца, лічыць сябе лепшым за іншых.

задава́ка м. і ж. — Чэрв. р., усх.-маг. р., Чач., Карм., Светл., Жлоб., Буда-Каш., Рэч. (Мат. Гом., Шатэрнік, Станкевіч, Юрчанка),
задаво́ха ж. — Чач. (ЖНС),
задава́ла ж., задава́лка ж., задава́чка ж. — усх.-маг. р., Свісл. (Сл. Гарадз., Юрчанка),
задава́ннік м., задава́нніца ж. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
задава́льшчык м., задава́льшчыца ж. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
задэ́ка м. і ж. неадабр. — Смарг. (Сл. Гарадз.),
задава́сты прым. — Чач. (Мат. Гом.),
задаво́шлівы прым. — Чач. (ЖНС),
задава́члівы прым. — Малар. (ДСБ),
зада́шлівы прым. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
хванабэ́ра м. і ж. — Жаб. (ДСБ, НЛ),
хванабэ́рык м. — мясц. (Станкевіч),
хванабэ́рнік м., хванабэ́рніца ж. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
хванабэ́ршчык м., хванабэ́ршчыца ж. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
фанабэ́рысты прым., хванабэ́рысты прым. — усх.-маг. р., Паст., Астр., Смарг. (СПЗБ, Юрчанка),
фанаба́рысты прым. — Паст., Астр., Смарг. (СПЗБ),
хванабэ́рлівы прым. — віц.-маг. г. (Каспяровіч),
пы́шка м. і ж. — мясц. (Насовіч),
пыха́ты прым. — мясц. (Станкевіч),
пыхлі́вы прым. — Чач. (Мат. апыт.),
харахо́неннік м. іран., харахо́ненніца ж. іран. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
харахо́раннік м., харахо́ранніца ж. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
хвасту́н м. — Бераст. (Сл. Гарадз.),
хварсу́н м., хварсу́ха ж. — усх.-маг. р., Чач. (Юрчанка, Мат. апыт.),
хварсату́ха ж. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
шалахво́ст м. іран., шалахво́сце м. і ж. — усх.-маг. р., Чэрв. р. (Бялькевіч, Шатэрнік, Юрчанка),
закапы́лак м. — Слон. (НЛ),
вабража́ла м. і ж., вабразі́цельны прым. — усх.-маг. р. (Юрчанка),
фа́ха м. і ж. — Ваўк. (Сл. Гарадз.),
зухава́ты прым. — Зэльв. (Сцяцко),
мудуро́ўны прым. — мясц. (Насовіч),
велігу́рысты прым. — мясц. (Насовіч).

Слоўнік беларускай мовы

задава́ка м. ДМ -а́ку, Т -а́кам, ж. ДМ -а́цы, Т -а́кай і -а́каю, мн. Р -а́к

Граматычны слоўнік назоўніка

задава́ка м. і ж., м.: задава́ка, задава́кі, ДВМ задава́ку, задава́кам; ж.: задава́ка, задава́кі, ДМ задава́цы, задава́ку, задава́кай (-аю); мн. для абодвух: задава́кі, РВ задава́к, задава́кам, задава́камі, задава́ках