дажджлівы 1 значэнняў

-1-

Арфаграфічны слоўнік (Наша Ніва)

дажджлі́вы

Слоўнік беларускай мовы

дажджлі́вы

Граматычны слоўнік прыметніка, займенніка, лічэбніка, прыслоўя

дажджлі́вы Н дажджлі́вы (-ая, -ае), Р дажджлі́вага (-ай/ае, -ага), Д дажджлі́ваму (-ай, -аму), В дажджлі́вы (-ую, -ае), Т дажджлі́вым (-ай/аю, -ым), М дажджлі́вым (-ай, -ым); мн. НВ дажджлі́выя, РМ дажджлі́вых, Д дажджлі́вым, Т дажджлі́вымі

Сельская гаспадарка

дажджлівы, багаты на дождж, з частымі дажджамі.

дажджлі́вы прым. — Віл., Ашм., Шчуч. (СПЗБ, Мат. Гарадз., Станкевіч),
дажджы́вы прым. — мясц. (Станкевіч),
дажджавы́ прым. — Віц. р. (Каспяровіч),
мачлі́вы прым. — Кругл. (ЖНС),
машлі́вы прым. — Гом. р. (Н. сл-сць),
макры́вы прым. — Верхнядзв., Паст. (СПЗБ),
мо́кры прым. — Ашм., Пух. (СПЗБ, СЦБ),
мра́чны прым. — Лоеў. (Янкова),
нягу́длівы прым. — Малар. (НЛ).