галавасты 1 значэння

-1-

Чалавек

галавасты, з вялікай галавой.

галава́ч м. — Воран., Зэльв., Навагр., Бярэз., Зах.-бран. р. (СПЗБ, ЖС, Растаргуеў),
галава́ха ж. — Жытк. (ТС),
галаве́нь м. — Мёр., Лаг., Малад., Гарадз. (Варлыга, Мат. дыял. сл., Цыхун, З нар. сл.),
галава́н м. — Жытк. (ТС),
галава́р м. — Рас. (Шаталава),
галава́сцік м. — Смал., Мядз. (СЦБ, Мат. мен.-мал.),
галава́ты прым. — Жытк., Пух. (ТС, СЦБ),
галава́сты прым. — Бярэз., Гарад. (СПЗБ, СЦБ),
галаві́сты прым. — Смарг. (Сл. Гарадз.),
галава́вы прым. — Івац. (НС),
булаве́й м. — Стол. (ТС),
бу́лат м. — Стол. (ТС),
булава́ты прым. — Гарадз. р. (Сл. Гарадз., СРЛГ).

Слоўнік беларускай мовы

галава́сты

Граматычны слоўнік прыметніка, займенніка, лічэбніка, прыслоўя

галава́сты Н галава́сты (-ая, -ае), Р галава́стага (-ай/ае, -ага), Д галава́стаму (-ай, -аму), В галава́стага (-ую, -ае), Т галава́стым (-ай/аю, -ым), М галава́стым (-ай, -ым); мн. Н галава́стыя, РВМ галава́стых, Д галава́стым, Т галава́стымі