брат 1 значэнняў

-1-

Арфаграфічны слоўнік (Наша Ніва)

брат бра́та, бра́таў

Чалавек

брат, сын у адносінах да другіх дзяцей гэтых жа бацькоў.

брат м. — агульн. (ТС, ГЧ, Мат. Гом., Мат. Гарадз., Мат. дыял. сл., Дабравольскі, Каспяровіч, Станкевіч, Цыхун, Шатэрнік, Янкоўскі),
бра́тка м. ласк. — Вілен. р., Віц. р., Чэрв. р., Смален. р., Стол., Жытк. (СПЗБ, ТС, Дабравольскі, Каспяровіч, Насовіч, Станкевіч, Шатэрнік),
брато́к м. памянш.-ласк. — Зах.-бран. р., Смарг., Чэрв., Лельч. (ЛАБНГ, Насовіч, Растаргуеў, Станкевіч),
бра́тачка м. ласк., бра́цік м. — мясц. (Насовіч),
брату́ля м. ласк. — Віц. р. (Станкевіч),
брату́ня м. ласк. — (Насовіч),
брату́ха м., брату́шка м. — Мсцісл. (Юрчанка),
бра́тухна м. павеліч. — мясц. (Насовіч, Станкевіч),
браце́йнік м., браце́нік м. — Смален. р., Барыс., Асіп., Чэрык., Касц., Шум., Бярэз., Карм., Лоеў., Чач. (ЛАБНГ, Дабравольскі, Станкевіч, Янкова, Мат. апыт.),
браці́шка м. — Віц. (ЛАБНГ, Каспяровіч),
бра́цец м. — усх.-маг. р. (Бялькевіч),
бра́ха м. — Вілен. р. (СПЗБ),
бра́хна м. ласк. — мясц. (Насовіч),
бра́хнейка м. памянш.-ласк. — Зах.-бран. р. (Растаргуеў, Станкевіч),
пабраце́нік м. — мясц. (Станкевіч).

Слоўнік беларускай мовы

брат бра́та, -а́це, мн. браты́, брато́ў

Граматычны слоўнік назоўніка

брат м. брат, РВ бра́та, бра́ту, бра́там, бра́це; мн. браты́, РВ брато́ў, брата́м, брата́мі, брата́х