юбіляр 1 значэнняў

-1-

Арфаграфічны слоўнік (Наша Ніва)

юбіля́р -ра М -ру; Р мн. -раў, чый: юбіля́раў

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы

юбіля́р, -а, мн. -ы, -аў, м. Той, чый юбілей адзначаецца, святкуецца.
Акадэмік-ю. Горад-ю. Віншаваць юбіляра.

|| ж. юбіля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

Слоўнік беларускай мовы

юбіля́р -ра, -ру, -раў

Граматычны слоўнік назоўніка

юбіля́р м. юбіля́р, РВ юбіля́ра, ДМ юбіля́ру, юбіля́рам; мн. юбіля́ры, РВ юбіля́раў, юбіля́рам, юбіля́рамі, юбіля́рах