удава 1 значэнняў

-1-

Арфаграфічны слоўнік (Наша Ніва)

удава́

Чалавек

удава, жанчына, у якой памёр муж.

удава́ ж. — агульн. (СПЗБ, ГЧ, ТС, Мат. Гарадз., Дабравольскі, Насовіч, Растаргуеў, Янкова),
удо́ва ж. — Воран. (Мат. Гарадз.),
удо́ўка ж. ласк. — Гом. (НЛГ, Насовіч),
удо́вая прым. — Гарадз. (СПЗБ),
аско́ўка ж. — Браг. (Мат. Гом.).

Слоўнік беларускай мовы

удава́ -ве́, мн. удо́вы, удо́ў; з ліч. 2, 3, 4 - удавы́

Граматычны слоўнік назоўніка

удава́ ж. удава́, удавы́, ДМ удаве́, удаву́, удаво́й (-о́ю); мн. удо́вы (з ліч. 2, 3, 4 удавы́), РВ удо́ў, удо́вам, удо́вамі, удо́вах