павітуха 1 значэнняў

-1-

Арфаграфічны слоўнік (Наша Ніва)

павіту́ха

Чалавек

павітуха, жанчына, якая прымае роды.

павіту́ха ж. — зах.-пал. г., Чэрв. р., Зах.-бран. р. (ДСБ, Растаргуеў, Станкевіч, Шатэрнік),
павіва́льніца ж. — Карэл. (Сл. Гарадз.),
пупарэ́зніца ж. — Віц. р., Смален. р., Лаг. (Варлыга, Дабравольскі, Станкевіч),
пупарэ́зіца ж. — мясц. (Насовіч),
пупаві́ха ж. — Смарг. (Сл. Гарадз.),
ба́ба ж. — Віц. р., Чэрв. р., Гом. р., Смарг., Дзятл., Жытк. (ТС, Мат. Гарадз., ГЧ, Каспяровіч, Насовіч, Станкевіч, Шатэрнік, Янкова),
ба́ба пупарэ́зна, ба́ба-пупарэ́зніца ж. — Жытк., Стол. (ТС),
ба́бка ж. — Віц. р., Чэрв. р., Навагр. (Мат. Гарадз., Каспяровіч, Насовіч, Станкевіч),
ба́бка пупарэ́зная ж. — Віц. р. (Станкевіч),
ба́бка-прыро́дніца ж., прыро́дніца ж. — Лоеў. (Янкова),
бабу́ля ж. — Віц. р., Чэрв. р., Віл., Астр., Смарг. (СЦБ, Мат. Гарадз., Станкевіч),
бабу́ся ж. — Віц. р., Чэрв. р., Смарг. (Насовіч, Станкевіч),
бабі́чка ж. — Светлагор., Карм., Жытк. (Мат. Гом.),
вабдзе́лка ж. — Гом. р. (НЛГ).

Слоўнік беларускай мовы

павіту́ха (павівальная бабка) -у́се, -у́х; (расліна) -у́се

Граматычны слоўнік назоўніка

павіту́ха2 (расліна) ж. павіту́ха, павіту́хі, ДМ павіту́се, павіту́ху, павіту́хай (-аю)