калеснік 1 значэння

-1-

Чалавек

калеснік, майстар па вырабу калёс.

кале́снік м. — агульн. (АЛА, ЛАБНГ, СПЗБ),
калёснік м. — спарадычна паўн. р. і паўдн. р., спарадычна гарадз.-бар. г., Мсцісл., Слуц. (АЛА, ЛАБНГ, СПЗБ, Мат. Гарадз., Каспяровіч),
каля́снік м. — Драг. (ЛАБНГ),
калясні́к м. — зах. з., цэнтр. з., Верхнядзв., Пол., Віц., Беш., Вілен. р., Беластоц. р. (ЛАБНГ, СПЗБ, СЦБ, ЖНС, Мат. мен.-мал., Станкевіч),
каладзе́й м. — Іўеў., Бераст. (ЛАБНГ, Сл. Гарадз.),
кладзе́й м. — Воран. (ЛАБНГ, СПЗБ),
калама́шнік м. — Воран. (ЛАБНГ),
като́шнік м. — Жлоб. (ЛАБНГ),
або́днік м. — Шум., Віц., Бярэз., Касц. (АЛА, ЛАБНГ),
абручо́ўнік м. — Бярэз. (ЛАБНГ),
стэ́льмах м. — пал. р., спарадычна паўн.-зах. з. і Слуц. р. (АЛА, ЛАБНГ, ЖНшС),
штэ́льмах м. — зах.-пал. г. (ЛАБНГ),
стальма́х м. — паўн.-зах. з., Слуц. (ЛАБНГ, Варлыга),
сце́льмах м. — заходняя частка зах.-пал. г., Гарадз., Стол. (ЛАБНГ),
сцяльма́жнік м. — Івац. (ЛАБНГ),
шаба́н м. — Івац. (АЛА, ЛАБНГ).

Слоўнік беларускай мовы

кале́снік -ка, -ку, -каў

Граматычны слоўнік назоўніка

кале́снік м. кале́снік, РВ кале́сніка, ДМ кале́сніку, кале́снікам; мн. кале́снікі, РВ кале́снікаў, кале́снікам, кале́снікамі, кале́сніках