бераст 1 значэння

-1-

Раслінны свет

бераст (вяз грабалісты), дрэва або куст з цёмна-шэрай глыбока патрэсканай карой, багатай дубільнымі рэчывамі.

бе́раст м. — паўдн.-зах. д., зах.-пал. г. (ЛАБНГ, ТС, СПЗБ, Кісялеўскі, Ластоўскі, Мат. апыт.),
берасці́на ж. — Слон., Стол., Маз. (ТС, ГЧ, Мат. апыт.),
берасці́нка ж. памянш. — Слон. (Мат. апыт.),
бярэ́сціна ж. — Паням. р. (ЛАБНГ, Сцяцко),
і́льм м. — Навагр., Клім. (ЛАБНГ),
і́льма ж., ільма́ ж. — паўн.-зах. з., спарадычна Віц. р., Маг. р. (ЛАБНГ, Ластоўскі),
ільмі́на ж. — Віц. р., Маг. р., Глыб., Докш., Барыс. (ЛАБНГ, СПЗБ),
ільма́к м. — усх.-маг. р., Пух., Ганц. (ЛАБНГ, Бялькевіч, СПЗБ, Кісялеўскі),
ільмі́нь м. — Чашн., Барыс. (ЛАБНГ),
ільмё́н м. — Барыс. (СПЗБ),
і́лім м. — Пол., Мсцісл., Акц. (ЛАБНГ),
лё́м м. — усх. з., пераважна Гом. р., Брасл. (ЛАБНГ, СПЗБ, НС, Кісялеўскі),
ліма́к м. — Ельск. (ЛАБНГ),
лі́мень м. — Маз. (ЛАБНГ),
лямі́на ж. — Шум., Віц., Бярэз., Стаўб., Раг., Бабр., Лях. (ЛАБНГ, СПЗБ),
яльме́ніна ж. — Докш. (СПЗБ),
ільма́чына ж. — Ганц. (СПЗБ),
вя́з м. — Гарадз. р., Лаг. (Верас, Варлыга),
га́б м. — Гарадз. р. (Цыхун).

Слоўнік беларускай мовы

бе́раст (дрэва) -ста, -сце, -стаў; (драўніна) -сту, -сце

Граматычны слоўнік назоўніка

бе́раст (дрэвавая ці кустовая расліна) м. НВ бе́раст, бе́раста, бе́расту, бе́растам, бе́расце; (драўніна) м. НВ бе́раст, РД бе́расту, бе́растам, бе́расце