баранавальшчык, той, хто барануе.
баранава́льнік м. — Бярэз. (СЦБ, Мат. мен.-мал.),
баранава́ннік м. — Зэльв. (Мат. Гарадз., Сцяцко),
баранаві́к м. — Крыч., Чэрык. (Мат. Маг., Н. сл-сць),
баранаво́к м. — Іўеў. (Мат. мен.-мал.),
баранаўшчы́к м. — Рэч. (Мат. Гом.),
баранавало́к м. — Лаг., Смарг., Гарадз., Пух., Чэрв., Браг. (СЦБ, Мат. Гарадз., Мат. Гом., Мат. мен.-мал., Варлыга, Станкевіч, Шатэрнік),
баранаўло́к м. — Астр. (Мат. мен.-мал.),
баранавало́ка м. — Уздз. (СЦБ, Мат. мен.-мал.),
баранавало́чнік м. — Валож. (СЦБ, Мат. мен.-мал.),
валачы́льшчык м., валачы́льшчыца ж. — Мсцісл. (Юрчанка),
скарадзьбі́т м., скарадзьбі́тка ж. — Віц. р., Мсцісл., Бых. (Мат. Маг., Станкевіч, Юрчанка).