айчым 1 значэнняў

-1-

Арфаграфічны слоўнік (Наша Ніва)

айчы́м -ма М -му

Чалавек

айчым, няродны бацька.

во́тчым м. — паўн.-усх. д. і сумежная з ім частка сярэд.-бел. г., Зах.-бран. р., Чач., Ветк., Добр., Лельч., Нараўл. (ЛАБНГ, Мат. Гом., Мат. мен.-мал., НС, Бялькевіч, Шаталава, Юрчанка, Каспяровіч, Растаргуеў, Шатэрнік, Мат. апыт.),
ватчы́м м. — Берасц., Драг. (ЛАБНГ),
во́йчым м. — Мядз., Смарг., Лаг., Рас. (СПЗБ, Варлыга, Насовіч, Станкевіч),
о́йчым м. — Брасл., Астр., Валож., Паст., Смарг., Ашм., Малад., Кам., Кобр., Пруж., Стол., Жытк. (ЛАБНГ, СПЗБ, ТС, СЦБ, Мат. Гарадз.),
айчы́м м. — гарадз.-бар. г., зах.-пал. г., Мен. р., Рас., Чэрв., Добр., Лельч. (ЛАБНГ, СПЗБ, Сл. Гарадз., Мат. Гарадз., Мат. дыял. сл., ЖНшС, Станкевіч),
атчы́м м. — слуц.-маз. г., Лях., Івац., Ганц. (ЛАБНГ),
паўба́цькавік м. — Віл. (СПЗБ),
паўба́цькавіч м. — Віл. (ЛАБНГ).

Слоўнік беларускай мовы

айчы́м -ма, -ме, -маў

Граматычны слоўнік назоўніка

айчы́м м. айчы́м, РВ айчы́ма, айчы́му, айчы́мам, айчы́ме; мн. айчы́мы, РВ айчы́маў, айчы́мам, айчы́мамі, айчы́мах