Разанаў_Алесь 1 значэння

-1-

Культуралогія

Разанаў Алесь (н. 1947), беларускі паэт. Вучыўся ў БДУ (1966-1968), скончыў Берасцейскі педагагічны інстытут (1970). Настаўнічаў, працаваў у газеце «Літаратура і мастацтва», бюлетэні «Родная прырода», у 1974-1986 у выдавецтве «Мастацкая літаратура», з 1992 у Нацыянальным навукова-асветніцкім цэнтры імя Ф.Скарыны, у 1994-1999 у часопісе «Крыніца». Друкуецца з 1961. Аўтар паэтычных зборнікаў «Адраджэнне» (1970), «Назаўжды» (1974), «Каардынаты быцця» (1976), «Шлях-360» (1981), «Вастрыё стралы» (1988; Дзяржаўная прэмія імя Я.Купалы 1990), «У горадзе валадарыць Рагвалод» (1992), «Дзверы» (Беласток, 1994, разам з Н.Артымовіч), «Паляванне ў райскай даліне» (1995), «Рэчаіснасць» (1998), «Гліна. Камень. Жалеза» (2000) і інш.; літаратурна-крытычных рэфлексій («Медытацыі назбоч «Шляху-360», 1981; «Нататкі на дубовых лістах», 1983; эсэ «Жыта і васілёк: Слова пра Максіма Багдановіча», 1997) Для паэзіі Р. характэрны філасофскі роздум над праблемамі бясконцага і непаўторнага свету прыроды, мінулага і сучаснасці, нацыянальна-гістарычнай памяці, асобы і часу, быццём і духоўнымі магчымасцямі чалавека. Яго творы вызначаюцца складанай асацыятыўнасцю і метафарычнасцю, эксперыментамі ў галіне паэтычнай формы (увёў у беларускую паэзію жанры версэтаў, вершаказаў, квантэмаў, зномаў, пункціраў). Сродкамі сучаснай беларускай мовы ўзнавіў творы Кірылы Тураўскага, Ф.Скарыны, С.Буднага, В.Цяпінскага, М.Сматрыцкага, І.Пацея і інш. На беларускую мову перакладае з расейскай, чэшскай, нямецкай, летувіскай, балгарскай, шведскай і іншых моў.